کد مطلب:102404 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:371

«عظم الخالق فی انفسهم فصغر مادونه فی اعینهم، فهم والجنه كمن قدرآها، فهم فیها منعمون و هم و النار كمن قدرآها، فهم فیها معذبون. قلوبهم محزونه و شرورهم مامونه و اجسادهم نحیفه و حاجاتهم خفیفه و انفسهم عفیفه. صبروا ایاما قصیره اعقبتهم راحه طویله، تجاره مربحه یسرها لهم ربهم.»

[صفحه 90]

بزرگی آفریدگار چنان وجودشان را سرشار كرده است، كه جز او همه چیز در چشمهایشان كوچك می نماید، در نتیجه ی ایمان به پروردگار تصورشان از بهشت چنان است كه گویی آن را به چشم دیده از نعمتهایش برخوردارند و نسبت به آتش دوزخ نیز چنان ایمان نیرومندی دارند كه گویا آن را احساس كرده در میان آتش آن گرفتار رنج و شكنجه اند. دلهایشان اندوهگین است و كسی انتظار شری از سوی آنان ندارد، تنهایشان نزار و نیازهایشان ناچیز و بیمقدار و جانشان پاك و آزرم دار است. روزهایی چند كوتاه و انگشت شمار در این جهان در برابر دشواریها و سختیها پایداری نشان دادند و آسایشی دیرپا به دنبال آن در آن جهان به دست آوردند، سوداییست پر بهره كه پروردگارشان برای آنان امكانپذیر ساخته است.

صفحه 90.